Espargo(-de-mar)
Asparagus maritimus
Asparagaceae
Nom en français : Asperge maritime.
Descripcioun :Aquesto espargo, pulèu raro, s'atrobo soulamen en ribo de mar. Sèmblo proun à Asparagus officinalis. Pamens l'espargo-de-mar èi rabastouso au contro de l'espargo. Ei lou meiour biais pèr faire la diferènci.
Usanço :L'espargo-de-mar èi manjadisso jouino mai pamens di proun amaro. A li mémi prouprieta que sa cousino, l'espargo-fèro.
Port : Erbo
Taio : 0,4 à 1 m
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Asparagus
Famiho : Asparagaceae
Ordre : Asparagales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : 6
Ø (o loungour) flour : 3 à 4 mm
Flourido : Printèms
Sòu : Na Cl
Autour basso e auto : 0 à 10 m
Aparado :
Vo
Mai à jun
Liò : Mar
- Sablo
Estànci : Mesoumediterran
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Asparagus maritimus (L.) Mill., 1768
Empeganto(-de-Vau-Cluso)
Silene paradoxa
Caryophyllaceae
Àutri noum : Atrapo-mousco, Aganto-mousco.
Nom en français : Silène paradoxale.
Descripcioun :Aquesto empeganto trachis dins li colo e li basso mountagno quàsi soulamen dins la Vau-Cluso. I'agrado li tepiero seco, li bos clar e li roucaio. Es uno planto di proun pegouso en aut emé forço entre-nous (de 7 à 15, un poun que la destrìo de Silene italica que ié sèmblo proun). Tambèn i'a ges de péu sus li fueio nimai dessouto e soulamen sus li bord au contro de l'empeganto coumuno.
Usanço :Tant se poudrié que li jóuini fueio siguèsson manjadisso coume d'ùnis empeganto.
Port : Erbo
Taio : 20 à 70 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Silene
Famiho : Caryophyllaceae
Ordre : Caryophyllales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 2,5 à 3 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 2200 m
Aparado : Noun
Remarco : Planto pegouso
Jun à setèmbre
Liò : Bos clar
- Tepiero seco
- Roucaio
- Esboudèu
Estànci : Coulinen à Mountagnard
Couroulougi : Mediterrano-Mountagnardo
Ref. sc. : Silene paradoxa L., 1753